Öldüren Yaşamak
Aðzýmdan gelip yüreðime oturan bir kelimeydi adýn
Dilimden hiç düþüremediðim
Dudaklarýma ansýzýn yerleþen bir duman
Söyleyeceklerimi yarýda býrakýyor, hayat gibi
Dumandan önce uçup, gidiyorsun
Ardýndan bakakalan gözlerimi toplayamýyorum yüzümde
Yüzüm eksik
Bakýlmamýþ gibi
Bakmamýþsýn gibi
Hiç olmamýþsýn gibi, soðuk ellerim
Kapý altýndan þarap sýzýyor
Dünya kimin kadehi
Kimin elinden tutuyor kýrmýzý
Sen bu þiiri okurken
Ben hiç yaþamamýþ olacaðým
Bir ölüye aðýtlar yakmana gerek kalmayacak
Kapýnýn ardýndan sýzan þarabý dikle kafana
Tabi yapabilirsen
Ama kafasý güzeldi senin düþlerinin, bilirim
Daha güzel olmasýna gerek yoktu hiçbir þeyin
O yüzden çirkince öldürüldüm
Gündüze küsüp, geceyle kavgaya tutuþuyorum
En yanýk yerimle, gece kavruluyor
Bu hayatla anlaþamadýðýmdandý hatalarým
Hayatýn ortasýna atýlmaya çalýþtýðým her an
Kendimi en kenarýnda buldum
Orantýsýzdý kendimi yükseklerden atmalarým
Gökyüzündeyken gövdem
Ayaklarým deðil, ellerim sarkýyordu en çok yeryüzüne
Ellerimi toplayamýyorum
Sýzan þeyler toplanýlmaz
Daha fazla daðýlýr
Kapý altýndan sýzan þaraptan daha çok sýzmýþtý ellerim
Ellerim kaygan ve sarhoþ
***
Zaten oldukça eðreti duruyordum, olmadýkça içimdekiler
Düþtü düþecek, koptu kopacak iplere baðlýydý umutlarým
Sende olduðum gibi
Ne de olsa sen de hayattýn
Öldüren hayat
Zamanýn sararmýþ yapraklarýndan tutunsam
Solmuþluðum kalýr elimde
Tutamam, tutturamam
Elimin tersiyle ittiðim bir yaþam
Bir de dokunamadýðým bir hayat
Ýkisine de uzaðým, unutacak kadar zaman geçmesi lazým
Zaman unutturmuyor
Zaman geçiyor
Sen unutamadýklarýmýn içinde kalýyorsun
Geçmeyen bir yara senin bendeki yerin
Bir ah gibi
Güneþin sararttýðý perdelerin yaþanmýþlýðý kadar zaman geçti
Ölümün peþinde giderken yaþama merak salmýþlýðýmla tanýnýrým
Ölgün ýþýklar öldürebilir mi sabahlarý
Her sabah doðacak güneþle birlikte içimde hüzne doymayan bir çocuk doðuyor
Akþama kadar bahisler oynuyorum çocukluðum üzerine
Doðruya yakýn tahminlerde bulunuyorum
Ama tahminime yaklaþýrken tam da öleceði zaman
Öldürülüyorum, nefessiz bir suyla
Ardýmda býraktýðým yollarý bile ardýma alarak gidiyorum
Ben öldüðümle deðil de
Sen öldürdüðünle ün salacaksýn
Sekiz Nisan Ýki Bin On Dört 16 30
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.