bak bana!
diþlerimin arasýnda ezdiðim harflerin
duasýný okuyor kimliksiz adamlar
ve gözlerimde
gözlerin görünmüyor artýk...
þimdi
kurduðum her cümle
sadakasýdýr adýmlarýnýn
bozguna uðramýþ gecelerin
vasiyeti yazýlýyor
pencere kenarýnda yanan
mumlarýn gölgesinde
yüzünde peydahlanan karanlýk öpüþlerin
izlerini siliyorum yüzümden
avuçlarýnda saklanan kokular
dayanýyor burnumun direðine
akýyor aklým
adýn sýzýyor
sýzlýyor zaman
bak yine
zamana deðiyor ucu ayrýlýðýn
iyisi mi
al geçmiþini geçmiþimin üstünden
ki
utanmasýn bizden nisan
ve
lisaný bozulmasýn yüreðimin...