Ýstemeden bilmeden geldim de bu dünyaya, Sevildim büyüdüm ben, piþtim oldum nar gibi, Sevilsem büyüsem’ de, Dünya Dar geldi bana, Koyun beni topraða, Dünya Cehennem gibi.
Vazgeçtim yaþamaktan, Azrail alsýn beni, Yaþamak bana haram, bu Dünya yangýn yeri. Yorgunuyum dünyanýn kim çeker’ki derdimi, Koyun beni topraða, Dünya cehennem gibi.
Cehennem’ i bilirdim, oysa gerçek Dünya’da, Ben Cehennem’i buldum, hayatýmýn sonunda, Kavruldum ateþinden, þu Dünya’ nýn yolunda, Koyun beni topraða, Dünya cehennem gibi.
Etrafýma bakýndým, pislik sarmýþ dünyayý, Ýstemem pis Dünya’dan, ne köþkü ne sarayý, Mal mülk verseler bana, demem kimseye dayý, Koyun beni topraða, Dünya cehennem gibi.
Bu dünyada milletin, el emeði göz nuru, Kýymetsiz bir mal olmuþ, adalet denen bu mu? Kara toprak yar oldu, þu Dünya’ nýn yok sonu, Koyun beni topraða, dünya cehennem gibi.
Deðil mi’ ki haksýzlýk, hâkim olmuþ düzene, Bu düzen olmuþ bombok, dünya dar oldu bize, Bu dünyada mal mülk ne var, her biri kalsýn size, Koyun beni topraða, Dünya cehennem gibi.
Çýlgýnlýk hâkim olmuþ, dili baðlý kullarýn, Doðruya doðru derim derler yok senin hakkýn, Ben ne derim o zaman, denmez demen bu sakýn, Koyun beni topraða, Dünya cehennem gibi.
27 Mart 2014 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.