Mehmet’im Þu benim sayfamdaki resmin var ya! Ýþte bu resmin seninle olan günlere aldý götürdü beni. Hem düþünürüm, hem’ de derim’ ki içimden, Seni yanýna alýp götüren senden önce alsaydý beni. Oysa bilirim ben, istesem’ de takdir Allah’ýn. Kim bilir ne zamana kadar yazýlmýþtýr benim yazým. Ýþte bu gün ben senin resmine, baka, baka, Hayaller kura, kura anýlarýmýzla avunup içimi dökmekteyim. Can yeðenim Mehmet’im.
Biz hep birbirimizi arardýk, Gün olur buluþtuk, gün gelir telefonlaþýrdýk. Baþkasýný bilmem ama, bir bana dökerdin içini. Sen erkenden gittin diye, bilmezsin biz nasýl da þaþýrdýk. Biliyor musun? Beni yattýðýn yerden duyuyor’ musun? Yoksa kulaðýný týkamýþ, huzur içinde uyuyor’ musun? Can yeðenim Mehmet’im.
Mehmet’im. Ne zaman konuþsam seninle Hep memleketten baðlardan bahçelerden bahsederdin bana Beraber gidelim derdin, özlediðini söylerdin Teyinlerden pýnarlardan derelerden göletlerden bahsederdin bana. Derdin, Çok özledim, ölmeden bir kez görseydim. Meðer senin benden önce, öleceðin gelmiþ aklýna. Can yeðenim Mehmet’im.
Mehmet’im Bilesin bu gün yine senin sayfana girdim. Önce resimlerine baktým, bütün gözyaþlarýmý içime akýttým. Sonra bu Dünya’dan sana bir mesaj býraktým. Sen topraða girdin amma, ruhun ortalýkta dolaþmakta Bunu hissediyorum, Can yeðenim Mehmet’im
29 Mart 2014 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.