aþk yok demiþtin hani içimdeki aþkýn inci taneleri dökülmüþtü bir bir ama bilmeden dokunduðun yerlere dokuyordun aþkýný suretin güzelleþiyordu her sevgi sözcüðünde gözlerinde yýldýzlar parlýyordu
biri çaldýðýnda kalbini nasýl belli oluyordu sokaktaki sekiþinden bir gül oluyordu elinde o zaman bir dolu umutla birlikte þarkýlar dökülüyordu dudaklarýndan ýslýðýn duyuluyordu yedi mahallede
hani sevmiyorum demiþtin elimden düþmüþtü üzüm taneleri ezilmiþti kalbimde sevda býçaklarýyla doðramýþ gibi yüreðimi lime lime yerlerde sürünmüþtüm
çekip gitmiþtin birgün odalara kapanýp seni çizmiþtim bir hüzün iliþmiþti aðzýnýn kenarýna bir türlü çýkaramamýþtýn bu çizgiyi kalmýþtý hani bir ömür bizi yazmýþtý Tanrý usulca birbirimize
bir tepeden hýzla kayýp gider gibi geçip gitmiþti yýllar dönüp bakmýþtýk arkamýzda býraktýðýmýz bir sürü sarý yapraða yitip giden eski ayak izlerimize bunlar biz miydik diye!
öncesi mi sonrasý mýydýk yaþadýklarýmýzýn?
27. 3. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.