gazel bu
bahar mevsimine giriþ aðýdý
yoksul pencereden kuþ öterken ki o yorgun bakýþ
sövme duygusu
aþaðýlanmýþlýk
iç karartýsý
durur saatin ileri vakitlerinde
bir þeyler
her þeyken hiç kimse
beyit boyu
ay yansýmalarý
tüm gezegenlerin aðzýnda
boþboðaz bu doða
konuþur geçmiþi
gelecek günlere inanmaksýzýn
þair örtüsü serilir ufuklara doludizgin
gök kýyar cehennemi
cennete eþ diye
sarýlýrsa güpegündüz
araf çýkar ortaya
tüm deli(l)lerimiz burada buluþur
uzaktan
uzaklar izler karanlýðý
þiir mahkumu kelimeler
hapiste isyan eder
elde edemedikleri ayaklarýnda zincir gibi
elindekiler kiþilerin nefesi gibi
vurur boynuna günahý
kýrmýzýya benzeyen görüntülerden kaçar burcum
saat dokuza kadar
sesi çýkmadýðý vakit bu uçurumun
düþe sýðýnan
saðanaklarla birlikte kaçma vaktidir umudun
hayal bir nefeslik
saniyede gider ölünün bozuk organýna
kesik darbe iner yoluna
kokar sessizlik borusunda bir muamma
la edri gamzelerin
saklý yuvasýndaki kuytulardan bozma bir kahkaha
ezik amaçlarýn emelinde
tenimiz, dokunamadýklarýmýzýn yansýmasý
el deðmedikçe çýkmaz bu gökkuþaðý
avuç dolusu istek gerek
sus payý kadar aþk kazanmak için
öz
sözün, iç tutanaklarýnda saklý duruyor
yazýlmýþlarýn okunasý sayfalarýnda kirleniyor ruh
beden ise özgür sanýyor özünü
çoktan kilitlenmiþ prangaya ayaklarý
gazel bu
öyle güzel sevgilinin yüzü yansýmýyor
þu sýralar
denizin üzerine
aðýtlar yakýlýyor nicedir
kýþý yaþamadan, yaza girdiðimiz dünyada
övgü
hakaretin yabancý biçimi
bir kere söylendiðinde varlýðýna inandýðýmýz sevgi gibi...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.