Asýrlýk yangýnlarý sýrtýna almýþ göðün yüzünden sýyýrmýþ rengi sesi kendinden kaçak düþleri salkým saçak mâhur bir aþkertesidir þimdi...
Ki ben yýlký bir atýn yelesinde savrulan tozu dumana, közü topraða karýþan yine de durulmayan ele avuca sýðmaz tufanlarýn çocuðu! Kaderin pençesinde perçinleyip zamaný zavallý bir türkünün hançeresinde kendinden pes bir sancýyým notalarý duraksýz kanayan...
Sabrýn tespihinde boncuk yapýp özümü gözümün pýnarýna ummanlar demirleyip açtým yelkenlerimi pusulasýz bir ömre... Sýrtladým heybemi sonra, sildim yasýmý hadi söyleyin þimdi hangi liman alýr ki göðsümde yuvalanmýþ zincirlerin pasýný...
Gözlerimde uzak bir kavuþma âný hercâî bakýþlar savuruyor sîneme kavruluyorum... Boðazýmda yeni yetme bir telâþ býyýklarý terlemiþ delikanlý hüzünler okþuyor dilimi arsýzca teslimim iþte; alýn hadi camdan yapýlmadý bu beden bu yürek taþtan deðil size de bir yer açar elbet...
Yoktur, olmaz benim tenimde suç iþlemem size karþý tek bir kusur!
Onurdur konukluðunuz eðrilirken ömrüm koca bir çýkrýðýn ucunda eðilirim baþak dallarý gibi yenik ama maðrur...
Özlem TARHAN Mart24/iki bin on dört
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.