dili tutuldu kalemin otlayan bir sürü gibi gezinmekte ak kâðýdýn üstünde hissizleþmekte dizeler insan sýcaklýðýný duymadan
insanlar bilinçsiz alkýþ tutmakta her söze yaþaa, eveet, yuuuhh! mikrofonu uzaða fýrlatýp geçecek yol aramakta umut
kimse bakmýyor ne çýkacak çok renkli yumurtadan insan suretinde maymun þaklabanlýk yapýyor kendini görmüyor yüz
nelere gücün yeter ey söz siyah giysini çýkar, dur pembe bir gülümseme çiz yolunu bulsun sancýlar güzel bir gelecek doður
yalan deðil tezek taþýyan çocuklar okul yolu eðri düz kitabýnda yazmaz erklerin batýyý kopyalarlar doðuya ayaklarýnýn altýnda kalýr
ey ülkem dünden daha bomboþ ellerin yetim bir çocuk gibi kaybolursun içinde esamesi okunmaz gerçeði yazanlarýn hep çýplak kalýr kalem, en onulmaz yerlerde evrimini doldurmaz, karanfil teni sözün
15. 3. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.