" yeni bir gün baþladý iþte kalbimin üzerinde ayný aðýrlýkla güne uyandým günün adý yalnýzlýk ertesi,mevsimlerden yaz, ey uzaklardaki þair yürekli çocuk,
bir þeyler yazacaksan, benim bitmek tükenmek bilmeyen yalnýzlýðýmý yaz,
hayallerimi karanlýklara erteledim, ne zaman gerçek olurlar hiç belli olmaz. " Vildan ...
içimde tüm ihtiþamýyla ýþýl ýþýl gece yýldýzlar sönüyor ben yanýyorum. karanlýða inat gözlerimde yaktýðým ferle, ah yalnýzlýk,sana yazýyorum.
kalbimde derin bir býçak yarasý gibi, sýzým sýzým sýzlayan, duyulmayan bir isyan mýsýn sen? nesin Allah aþkýna.
düþlerini siyah sonbaharlara býraktýn, gülüþlerini saklayarak aðlamaklý, hislerini gizleyerek dokunaklý, eziliþlere karþý hep haklý, hayata karþý hep oturaklý oynadýn.
yüreðinde alevler söndürdün hep, gözlerinin varamadýðý ötelerde, umut tomurcuklarý yetiþtirdin, içinde çaðlayan ummanda ýzdýrabý boðdun, hey gözleri bahtýndan daha kara kýz, sen bir sonbaharýn hazanýnda doðdun.
hangi mýsralar hayat verecek þimdi bu yalnýzlýða, hangi sözcükler anlatacak senin o eþsiz yüreðini, cümlelerin acziyetle kývrandýðý paragraflarda, hangi kara yaðýz burak alýp götürecek seni, özlediðin,hak ettiðin diyara, düþler ülkesine...
ey sabah rüzgarý heybende yine hüzün mü var? ufacýk þu saadetimde,söyle bana gözün mü var? bir çelme daha mý takacaksýn hayallerime, kan kaybeden bahtýma.
ey gönlüne dünyalarý sýðdýran huri, gece gözlüm,tatlý dillim,bal sözlüm. bu satýrlar benden sana hatýra olsun, hüzünlü gecelerinde gözlerinden aksýn, o berrak kalbine dolsun.
sana
kim bile bilir yalnýzlýðý ben kadar, geceler mehtapta yýldýzlarý kovalar, karakýþýn buðusu kaplar yavaþça sesleri, boðazýmda düðümlenir heceler, karakýþ diyarýnda, böyle geçer geceler.
bazen yüreðimin çerçevesi küflenir gözlerime poyrazýn esintisi üflenir, bir fýrtýnada gibi savrulur hislerim, utanýrým aðlamaktan, gözyaþlarýmý gizlerim.
semada bulutlar harelenir gün boyu, bazý mavi bazý kýzýl bazý açýk bazý koyu, bulutlara bakar seni ararým, her bulut sen olur semada, her þiir sen kokar temada.
ben þimdi nasýl yazarým sana seni, yüreðim hoyrat,deli dolu,serseri, heybemde asalet taþýmýyorum ki sana seni yazayým, hiç melek görmedim ki, sana onu çizeyim.
yakama yapýþmýþ bir leke gibi keder ne yapsam olmuyor kurtulamýyorum bu kirden, bunun adý baþka,olsa olsa kader, düþerken kenarýndan yalçýn kayalýklarýn, gazel okuyorum ceddine bayaðýlýklarýn.
sen de baþka bir hava var, baþka bir merhamet var çehrende, üzmüyor sanki seni keder, bir hüzne sarmýþsýn feryatlarýný, içinde gizlemiþ durmuþsun, keder denilen illeti; yüreðinle boðmuþsun.
hayatý siyah beyaz bir film gibi yaþadýn, ne renklerin bir manasý vardý karanlýkta, ne de acýlarýn bir tesellisi, içinde bir nehir çaðladý durdu, bir okyanusa dönüþtü yüreðinde damlalar, hüznün kokusu kapladý hep sonbaharlarý, düþen tek sararan yapraklar deðildi hazanda, cenazede ölüydü,o mezarý kazanda. bir kardelen gibi yeþerdi baðrýnda umut, bir fýrtýna gibi patladý birden. sana selamlar getirdim,ey gölgelerin perisi, düþlerin gerçek olduðu yerden.
Z.TERZÝOÐLU/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.