neden yaratýldýðýný unuttu insanlýk önce kendi çamurunu bozdu sonra doðaya el attý altýný üstüne getirdi yaþamýn mezarýný kazdý her yere ölüm doðurdu
niþan aldý þeytan insana kara buluttan karaydý gözleri zift sývalý yüreðinde çöpe attýðý ekmekti oysa elleri zehri yok edecek gücü vardý
bahar kýþ tanýmadý insana olan aþký çýkardý attý para doldurdu cebine ülkeler aldý sattý çiðnedi ayak altýnda süründürdü insaný ateþe attý öldü insanlýk!
hey karanlýk! senden öte yol olmalý hazýrlanmalý yeni bir dünya kapalý kapýlar ardýnda yok olmamalý umut güzele ç’evrilen günler olmalý
dört bir yanda insan insan açan yeni devinimler olmalý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.