Karaböcek (Gülce Yunusça / Buluşma)

sade bir kara kabuk özümüz dýþýnda çul...

Kýzýlcýk þerbetin kendin içermiþ,
Ýki kapýdan da gelip geçermiþ.
Þalýnýn içinde sanýrsýn ermiþ,
Karaböcek karaböcek...

***
Kimi karýþýr mal, davar koyuna,
Kimisi suyuna kimi oyuna.
Akýl sýr ermiyor müsrif soyuna,
Karaböcek karaböcek...


Kiminin derin bir gerçek gördüðü,
Kimi sarmaþýktan duvar ördüðü.
Kiminin büsbütün kara sürdüðü,
Karaböcek karaböcek...


Kimi gözükara, pasak kimi kir,
Kiminin içinde çalar koca Lir.
Kimi söz horata kimisi münkir,
Karaböcek karaböcek...


Kimi salya sümük saçýyor kesif,
Kimi fellik fellik kaçýyor esif.
Kiminin karasý kalmamýþ ki, þif!
Karaböcek karaböcek...


Kimi ziyan akla týkamýþ otu,
Kiminin üstünde soluk bir kotu…
Kimi onun bunun olmuþ maskotu,
Karaböcek karaböcek...


Anlamaz ki, niye çekemiyorlar,
Karayý söküp de dikemiyorlar.
Aldýðý sattýðý kan; emiyorlar,
Karaböcek karaböcek...

***
Gelen vurmuþ giden itmiþ, vay ki vay!
Yitik yýldýzýna aðlar esmeray.
Bu masal biteli yedi yýl bir ay,
Karaböcek karaböcek...

Dinle;

Asaletin teni kara,
Onca sýzý onca yara...
Her rengin sýrrý kendine;
Kimi ak kimisi kara…
Dost sanýrsýn, aldanýrsýn,
Postun içinde dubara...

Görünür yüzlerinde zûl,
Ýncinirken melek gönül sýðýnýr yine göðüne,
Der;
Gönlümün açan gülü,
Ser üstüme, ser örtüyü,
Çözülsün bu kara büyü!

Can dediðine yaðar kar…

Refika Doðan




Esif: (Osmanlýca)Kederli, esefli, tasalý, gamlý.
Þif: 1.Pamuk kozasý. 2. Þýrasý alýnmýþ üzüm posasý.
Kesif: 1. yoðun.2. saydam olmayan. 3. sýk, kalýn.
Esmeray; (Arapça-Türkçe isim) kadýn ismi - siyah ay, buðday renkli, karayaðýz.
Sosyal Medyada Paylaşın: