ÇANAKKALE KARDEŞLİK DESTANI

Kim bilir nerden gelmiþ, burda tüfek çatýyor.
Bazen yýldýz misali, güneþ gibi batýyor.
Geçilmez oldu çünkü, destan Çanakkale’ de,
Diyarbekir’den Þeyhmus, Muþ’ tan Hasan yatýyor.

Sülüsü Erzurum’ dan almýþ, arslan dadaþým.
Aydýn’ dan efe gelmiþ, Eleziz’den gardaþým.
Okullar tabur olmuþ, sýnýflar ise bölük,
Yol vermemiþ düþmana, bu yüzden diktir baþým.

Ýstanbul’dan, Bingöl’den, Sivas’tan, Sakarya’dan.
Kosova’dan, Baðdat’tan, Hatay’dan, Trakya’dan.
Kopup gelen evlatlar yan yana sonsuza dek,
Malatya’dan. Yozgat’tan, Samsun’dan, Kütahya’dan.

Elliyedinci alay, üçüncü taburdaydým,
Onbirinci bölükten Mehmetcik’tir ön adým.
Temel, Þamil, Haydar’ým, gidip geri dönmeyen,
Baran’ým, Ertuðrul’um, meçhul asker soyadým.

Seyit onbaþý biziz, Yahya çavuþ özümüz.
Harcýmýz birdir bizim, tevhittir ön sözümüz.
Türküm, Kürdüm, Arabým, Lazým, Çerkezim sence?
Nedir paylaþýlmayan, neden kördür gözümüz.

Nerede gönül dostu görürsen sor, ben oyum.
Selahaddin Eyyubi, Veys-ül Karan’dan soyum.
Hacý Bayram Veli’den, Yunus’ tan kültürümüz,
Pir Sultan’lar þahýmýz, Mevlana’dandýr huyum.

Þafak vakti duruldu namaza hep beraber,
Yerle gök kucaklaþtý, bayram gibiydi her yer.
Geri dönmek yok dedi gür sesiyle kumandan,
Mabud’a son yakarýþ dillendi, illa zafer.

Hücum ettik beraber, Allah Allah diyerek.
Çok zaman oruç tuttuk, boþ iftar bekleyerek.
Ne mümkün karavana, kim bulmuþ ki çorbayý,
Bazý gün kuru ekmek, çoðu gün þükrederek.

Erat, son tekmilini Rabbine verdi elden.
Cennet kokusuydu bu, gelen sabah yelinden.
Nuri paþa seslendi, hakkýn helal et asker.
Melekler cevapladý, her birinin dilinden.

Toz, dumanla çökerken, Kanlýdere’ye gece.
Buradan sað çýkmanýn adý çok zor bilmece.
Baþka baþka olsa da türkümüz, aðýdýmýz.
Kelimeyi þahadet deðil mi en son hece?

Mermi ve top sesleri, ninni gibiydi sana,
Gaziler selam durdu, þu kefensiz yatana.
Dursun gelmiþ Rize’den, Halil ise Urfa’lý.
Kime yetmez bu toprak, kim sýðmaz bu vatana.

Doktor Dimitri son kez seslendi kýnalýya,
Ali çavuþ, benim’çin dua edin Tanrý’ya.
Bana gavur demeyin, mezarým sizle olsun,
Sinenizde kalayým, gömün Gelibolu’ya.

Þahlandý Anadolu’m, koþtu mahþer yerine.
Minnettarýz, kahraman neferin her birine.
Eller kalksýn duaya, hepsine rahmet olsun.
Kadýndan erkeðine, komutandan, erine.

Bir daha yaþanmasýn böyle zorlu savaþlar.
Ne acýlar çekilsin ne de dökülsün yaþlar.
Mecbur olsak o baþka, geliriz ayný ruhla,
Korkuyu korkutmuþuz, þahittir daðlar, taþlar.

Ayný bahçenin gülü, ayný renktir kanýmýz.
Tek baþýna biz dersek, eksik kalýr yanýmýz.
Mühürdür Çanakkale, kardeþlik tesciline.
Ortaktýr kaderimiz, ortaktýr vatanýmýz.

Haziran-2013

Abdulkadir Nur GÖRDÜK

( Þiirimiz 18 Mart 1915 e atfen, 15 kýta olarak düzenlenmiþtir)

Sosyal Medyada Paylaşın: