MADENCİ

Ekmeðini bölüþtüðün yüzlerce kardeþ.
Birbirine sarýlý yüzlerce baba,
Yüzlerce evlat,
Yüzlerce eþ,
Yaný baþýndaydý az önce.
Haber getirdin mi onlardan,
Selam gönderdiler mi kadýnlarýna,
Öpücük yapýp, üflediler mi bebelerine.
Bakkal poþetiyle gelecekler mi eve
Neden bakmazsýn yüzüme,
Yoksa.......
Dilin varmaz demeye....
Dönmeyeceklerini,
Belli ki ekmek kuyusunda yandýlar.
Sen de,
Diri vücutlarýn mezarýndan,
Çýktýðýna sevinmedin kara adam.
Utanýr gibisin yaþama tutunmaktan.
Göz yaþýn iz býrakýr yüzünde,
Alýn teri kavgasýdýr,
Ekmek izidir bilirim.
Hýrsýzlarýn,
Soysuzlarýn,
Yüzsüzlerin bilmediði,
Namus davasýnýn izidir.
Senin için ekmek yolu,
Namus yoluydu ocak.
Son vardiyada bu kez,
Nefes yok,
Iþýk yok,
Ateþ doluydu her yan,
Ýçeride yanan sen oldun,
Dýþarýda adýn kömür olacak.


Sosyal Medyada Paylaşın: