Åþýka müjdeydi fecrin sûretinde
Sâbâ makamýnda ezanlar,
Gülþenden bûy devþiren derviþin aðzýnda sonsuz hece
Ýki hû arasýnda ezelî âþinâlýk,
Kalpte dem tutmuþ aþk terennümü faslýnca melâl…
Âh, aþkýn en ince nakþýna and olsun bu kutlu çerað
Makam-ý gülistanda þerh edilen niyaz hürmetine
Ol kalb-i þerha, nigâh-ý yâre menzil
Bîçarenin ömrü, bir selâma sebil...
Nerden bilsin sevda zikrini
Seher yelince dil bilmeyen Leyla?
Dinler mi aþkýn inlediði meyâný,
Bülbül nazmýnca gül bilmeyen Leyla?
Kurþunî bir rüyadan uykuya biçilen nasip miydi o gözler
O teveccüh, o nida, o eller…
O nesrin kokulu saatler…
Sükuta ermiþ haz içre uzar kuþluk vakitlerine.
Þair! Mazmunlarý dür, divanlarý topla,
Hecrin (f)ecrine ermek için âþýklar, sabýr çeker
Adý konmamýþ sevdalar ki,
Dünyada böyle kahýr çeker?
OLCAY GÖKÇE (MART 2014-AMASYA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.