Bir zaman salkýmýydý muhayyile
Zümrüt yeþili gölgeler oynaþýrdý kabuðunda.
En ücra bir hayatýn yalýtýlmýþ gerçekliði.
Kareler içine hapsolmuþ ne varsa…
Kurþunî bir Peyami Safa “tereddüdü”
Belki Tanpýnar buhraný huzur…
Ýronik bütün bu þeyler ardýnda
Yaþamak tutkulu Attila Ýlhan.
Her muhayyile bir Settar arar Celle Celalühü
Ürküntülü ele veriþler için.
Öðretilmiþ ve inandýrýlmýþ deðerler girer vizyona!
Bir akasya dalýna kurulmuþ salýncakta baþlar hayat
Öncesi yok…
Kasaba görünümlü bir yerleþkede
Göz alabildiðine kýr,
Bilyeli arabalar, ucube bakkal yemiþleri.
Ýçi boþ süs havuzlarýnda estetik kaygý kadar gülünç, diyalog
Monologdan bozma…
Eli ayaðý kesik telaþlar içinde tütüncü kadýnlarýn erotik manileri kimi
Bir avuç gün kýrýntýsý içinde yaþamak dedikleri.
Seremoniyle biten güz sevinci gibi göç,
Biraz aðlak, biraz çakýl taþý, biraz tezek kokusu…
Üstüne biçilmiþ kaftanýn terzisine mi sitem?
Kovulmuþ cennet çocuklarý kadar meyus,
Ruhuna nakþedilen gergef.
Saatlere bak kaç yýl kaç mevsim bu hâl?
Muhâl replikler dizdiðin hayat acý ve bayat.
Dizinde uyuyan çocuk kadar masumdu oysa gerçekte var,
Dalýnda neþvenin ýþgýnlarý; taze, güzel, revnak…
Yok say diðerini, yok say Hükümdar!
Külli bir iradenin cüzünde ahh esintisi,
Epigrafýný ben yazmadým bu intiharýn, bu sulu sepken reddediþin.
Kuytularda fýsýltýlar, fýsýltýlar, fýsýltýlar…
Affet… Ama niye, ama nasýl?
Bildir, bileyim yâââr!
Yerlilerin bildiði bütün yakarýþlarý bilirim,
Þakilerin elindeki nisyan ve isyaný da.
Zehr ile þerbeti bir içtim.
Kýrklanmýþ sularda ne olur pakla sýfatýmý
Kalbim arýnsýn bu sermedi yok oluþlarýn korkusundan.
Müttakilerin bahçesinde bir gül-i zârým
Affetmezsen bu ebed yükünü
Bir suç gibi nasýl taþýrým.
OLCAY GÖKÇE (2013 AÐUSTOS)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.