Küfürlü bir yalnýzlýk olur gece,
ve gelip eteðimde sýrnaþýr.
Bir acý þeceresini açýklýyor,
Asýlsýzdýr.
Bir birini görmeden yaþlanýyor aþk,
Kuytu iki ayrý þehirde.
Sokak lambasý, direðine sarýlmýþ,
Sýký sýkýya,
Bir ayrýlýk korkusudur.
Uður böcekleri iffet dedikodusu yapýyor.
Kimyasý bozuluyor gecenin,
Güne soyunmadan.
Gün elinde fenerle arýyor geceyi,
Ve gece kucaðýmda… dinleniyor.
Aðzým büsbütün küfürle doluyor,
Gömleðime düþüyor damlalarý,
Veraset ilamý gibi,
Taksim taksim bölüyor yüreðimi,
Bir yarýsý sana, diðer yarýsý sana diye,
Zikirle çaðýrýrken seni,
Dua boncuklarýyla,
Bir âmin fatiha’sýndan kaçýyor.
Umudum tükeniyor an be an
Ben sana ölüyordum
Sen kime yaþýyordun kadýn.
Dudaklarýndan öpüyordum,
Kadýn oluyordun,
Ellerinden tutunca
Baban oluyordum.
Saçlarýný okþuyordum,
Az sonra beni doðuruyordun,
Acýlý bir sezaryenle,
Çocuðun oluyordum,
Göðüslerinden emiyordum acýlarý,
Elementlere bölünüyordum,
Atomlara ayrýlýyordum,
Taþralý bir aþk yükleniyordum en dramatiðinden,
En Ým(kan)/sýzýndan.
Mahalleliydi, baskýsýndan belli.
Parçalarýmý topluyordum,
Zýrhýmý giyerken bir þövalye oluyordum koynunda,
Vücudunun tüm kalelerini zapt ediyordum,
Ganimet kavgasýna düþüyordu ellerim.
Teninin ihtiþamlý sermayesinde.
Býçaðý boðazýma dayýyor sol elim,
Sað elim tutmazsa…
Nöbetçi_Piyanist