Çocukluðuma...
"Cihan-ý alem közmüþ sen ise kýzgýn bir lâv
Ab-ý hayata hüznü zevkle sal çocukluðum
Gözünden akan yaþlar ömründen ýrak bir vâv
Çok geç olmadan beni benden al çocukluðum"
Sen kamburunda yaðmur biriktiren küçük kýz
Gözlerinde sonbahar, yüreðinde kara kýþ
Sen kendine ateþ baþkalarýna yýldýz
Sedasýz yüreðinde kalbi delen yakarýþ
Susarak aðlamayý öðretti sana hayat
Kývýlcým bakýþýnla yandý bütün kainat
Annenin saçlarýna takýp masumiyeti
Ýçin için aðlardýn karanlýk gecelerde
Çaresizce izlerken çektiði eziyeti
Kalbini býrakýrdýn anlamsýz hecelerde
Sonra tarardýn saçý "aðlama anne" derdin
Elbet sona erecek gamýn, kederin, derdin...
Yüreðindeki yara ne zaman kabuk tutsa
Azrail’in kanattý, o yara ölümsüzdü
Toz pembe hayallerde beslediðin umutsa
Artýk yapraklar döken çýrýlçýplak bir güzdü
Çýrpýndýkça yok olan küçük damla misali
Bekledin gece gündüz mutlulukla visali
Hiç sevmedin kýrmýzý küçük iskarpinleri
Bir bayramda giymiþtin, ayaklarýn tutuþtu
Huzuru doðurtmadan toplayýp ceninleri
Yüreðine gömerek sevinci unutuþtu
Nasýl kýyamet Yarab, dayanýr mý ki yürek
O yüzden bakýþlarýn böyle yaralý, ürkek
"Heybende gizlenenler gün olur çýkar arþa
Göðün göðsüne yaslan, huzur bul çocukluðum
Gülümse bulutlara, yýldýza et temaþa
Güneþi hiç söndürme masum kal çocukluðum"
Seda YÜKLER