Son nefesin buðusu silinirken aynadan
Ellerimde nemli bir sýzý kalacak belki
Belki bir kýz çocuðu göç edecek dünyadan
Ecel beni kalbinden söküp alacak belki
Asla sevmeyeceðim hazin pazartesiyi
Pazar ertesi bana seni hatýrlatacak
Bakacaðým yüzüne öyle derin bir kýyý...
Aþk ateþi ruhumu köz ile harlatacak
Kýyýya vuracaðým ölü bir balýk gibi
Gözlerin yüreðime mezar olacak belki
Belki de göçeceðim rotasýz kayýk gibi
Girdaplarda dilime adýn dolacak belki
Uyanacaðým sonra hem de çýðlýk çýðlýða
Katran karasý gece yapýþacak yüzüme
Gireceksin yeniden kýlýktan bir kýlýða
Kabusum gerçek olup oturacak sözüme
Susacaðým ardýndan tükenen gençliðimin
Hoyrat zaman zehrini an’a salacak belki
Belki de ak saçlarým delili hiçliðimin
Derken ecel kapýmý aþkla çalacak belki
Çünkü fani dünyada yaþamak haram ise
Tadý yoksa hayatýn ecelim baþ tacýdýr
Kapanmayan tek gerçek kalpteki yaram ise
Ölüm acýlarýmýn hakiki ilacýdýr
Not:
Düþenin elini tutmamak zordur
Ölmeden sesimi duyarsýn belki
Ýçin için yakan kalpteki kordur
Sevmeyi günaha sayarsýn belki
Kalbimi mezara koyarsýn belki...