Anka’nýn gözyaþýndan inci damlatan kalem,
Suskun isyan sabrýný bir kenara býraksa,
Yýrtýlan fermanlara tanýklýk etse alem,
Yaslý ülke kalemi hecelere bir aksa,
Mýsralarla süzülse sayfaya azar azar;
Kalem yurdun sesinden kim bilir neler yazar:
Yýllardýr Ortadoðu, Balkanlar, Filipinler...
Kafkaslar’la birlikte kalbinde umut saklar,
’Böl ve yönet!’ diyenin zulmü altýnda inler!
Tutsaklara yýllarca aðýt yaktý tutsaklar!
Topraða baþ eðdiren alnýmýn hülyasýndan,
Boynu bükük lâleye hüzünlü beden verdim.
Tarih sayfalarýndan gelen gönül yasýndan,
Terketmez sevdasýna can feda eden verdim.
Kýrýlmaz inat düþmüþ esaret zincirine,
Halkalarý yýllarca eklenmiþ bir birine.
Hanginize yetmedi havasý mý, suyu mu,
Gökyüzünün mavisi, toprak ya da Güneþ mi?
Bir günde mi bozuldu hak-hukukun uyumu,
Doðduðunuz gün ile yaþanan bu gün eþ mi?
Barýþýn güvercini savaþýn kartalýna,
Yem oldukça katlandý insanlýðýn utancý.
Pembe dudaktan düþen yeþil zeytin dalýna,
Ýnen topuk darbesi, kalbe saplanan sancý!
Yankýsýný bulmayan kaç güvercin feryadý,
Zulüm saraylarýna çýðlýðýný dayadý!
Hangi yönetim gelse hýrsý tanýmaz sýnýr,
Nemrut ateþinden mi miras kaldý kin sana?
Hergün Dünya’nýn baþka bir bölgesi ýsýnýr,
Barýþ dururken savaþ yakýþmýyor insana!
Barýþ havarileri ata dursun nutkunu,
Þeyda dilli bülbüller tutsak kaldý kafeste.
Gül aþkýndan kor alan özgürlüðün tutkunu,
Bülbül bahtýna küstü, kalemine berceste...
Gündüz güneþ aðladý geceleyin yýldýzlar,
Sayamadým kaç asýr gönlüm derinden sýzlar!
Göðsümü mesken tutan tutsak bülbülün yasý,
Gül yerinde boy veren zehirli sarmaþýðýn.
Elden bir þey gelmiyor dünya zalim dünyasý,
Bir kez yüzü gülmedi kül benizli âþýðýn?
Tarih sayfalarýnda mazlumu inletenler,
Adýný þerden aldý zalimlikten soyadý.
Korku tünellerinde sözünü dinletenler,
Gökyüzünü siyaha yeri kýzýl boyadý!
Beyazýnda karardý Güneþ’in yedi rengi,
Ne ýþýkta tayf kaldý ne Dünya’nýn ahengi...
Yeryüzünde herhangi bir ülkenin adýný,
Rastgele de söylesem orada çalýp-çýrpan,
Bir yönetim görürsen sanma ki inadýný,
Býrakýp da vazgeçer umut biçen o týrpan!
Mutlu olur gençleri, yaþlý, dul ve yetimler;
Barýþ ve kardeþliðin ispatlanýrken rüþtü.
Vatandaþla kavgalý baskýcý yönetimler,
Yurdunda iþgal gördü halký da esir düþtü.
Sýrra kadem basýyor iþin gerçek sanýðý!
Bu gözler neler gördü, bilsen neyin tanýðý?
Yeleli arslanlarým boðdurulmuþ kediye,
Hangi buzulda üþür kalbimdeki bu yanýk?
Kaç asýr gelip geçti, niçin, hâlâ ne diye,
Dostlarým uykudayken düþmanlarým uyanýk?
Gaflet uykusu halký çekip almýþ derine,
Hangi düþte alnýna deðdi peri busesi?
Sanki ölü topraðý serpilmiþ üzerine,
Bak: ’Eþitlik!’ diyorlar uyan da duy bu sesi:
Barýþ ve kardeþliðin ekseninde çakýþan,
Her ulusun þanýna özgürlüktür yakýþan!
***
Bu þiir halklarýn kardeþlik ve eþitlik temelinde, barýþýn egemen olduðu bir dünyaya adanmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.