Kimse bilmeyecek
ve duymayacak hiç kimse
dilimin çatalýndan dökülen küfürü
kendi kendime...
Çocuklar diyorum, kadýnlar
ve insanlar ah!
susuyor ve yürüyorum
sesimi, küfrümü kederimi içime döke döke
hem ben küfür bilmem ki!
olsun diyorum
olsun
hay ben bu feleðin çarkýna!
Yürüyorum
kendimle kavgalý, kendimle barýþýk
hem hayat
yürümek deðil midir kendimizi
kendi izimizde
tek yön ileri
sonsuza...
Offf diyorum off daðlara, taþlara
bir çýð kopuyor kalbimden
devrile devrile, yuvarlana yuvarlana
kirpiklerimde, yanaklarýmda
durduramýyorum, susturamýyorum
söz geçmiyor kýrýlan kirpiklere
aðla
aðla
aðla...
gözlerim çýð altýnda...