MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

YARALI KAL(P)ASAJI
babadergo1

YARALI KAL(P)ASAJI



Memen diyorum, sol memen,
Göðüslerinin diðer tabir-i adý,
Sapý bembeyaz, uçlarý kýpkýrmýzý olan,
Hani bebeðinin aþ evi,
Benim þehvet yaným,
Topraðým,
Memleketim,
Anavataným.
Ýþte orasý
Tam oranýn altýnda bir mayýna bastý kalbim, izim kalýyor orda, hudut sýnýrý gibi mesela, kapýsýnda mülteciler geçmeye yeltenebilir artýk.
Kapýsý kýrýldý,
Kapýsý yýrtýldý,
Kapýsý paramparça,
Zavallý kapýsý…
Sol memen, c/aným benim, kalbimin ayaklarý altýnda patladý. vefakar bir mayýndý,
Sakat býraktý…
Öyle bir devrildim ki, sabahý çarþambanýn…
S/ellere vermiþtiler ya çarþambayý, niye derdim hep kendi kendime, demek ki, Çarþamba selmiþ, birinden alýp diðerine götürenmiþ, sel almýþ seni benden alýp baþkasýna…
Baþkasý dokunabilecek mi benim gibi… sol göðsünün altýna. Yuva kurabilecek mi?
Benim izime basarsa canýn yanar mý?
Ne kadar yanar.
Ben yandým,
Canýmda yandý,
Aným da,
Sana gelirken,
Senden giderken
ve
Sen giderken.

Niye gittin olmayacak, soru sormayacaðým ve ardýndan methiyeler yazmayacaðým,

yüreðim diyorum yüreðim,
sol memenin altýnda mayýna basmýþtý ya,
yüreðine giden damarlarý kesildi.
Öksüz bir Çarþamba sabahýnda, sel aldý.
Kürtaj cinayettir diye baðýrýyordu devletin sempatik televizyonlarý, sen ise aþký kürtaj masasýna yatýrmýþtýn, aþký aldýrýrken gözlerin kapalýydý, neþterini keskin camlardan seçmiþtin, caným yanýyordu, c/aným kanýyordu, kan ve can kaybýndan bir aþk daha ölüyordu,
Bir odun gibi kýrýlýyordu,
Kýrýlan her þey gibi kýrýlýyordu,
Susuyordun.
Beni hayatýnýn belli safhalarýndan siliyordun,
Susuyordum.
Kaldýðýmýz yerden belki, ben þiirimin bir yerine, her harfin arasýna virgüller biriktiriyordum, eylemdi bu
Usulca yarýna çýkma umuduydu bu, hani yarýn yine olur dersin ya iþte öyle bir þeydi.
“Hayatta saadeti yapan þeyler çok küçük parçalardýr.” Demiþti biri, acaba parçalar çok küçük olduðu için mi göremedik, yoksa aþkýn sa/adeti býrakmak mýydý?

Sen giderken dünya üstüme çöktü.
Cellatlar, ölümüme gülümsedi
Sarý diþleriyle, fütursuz.
Bir ipin ucu diyordu
Kahramanýn biri…
Tarihe yazdýracak kendini belli,
Ýnceldiði yerden kopuyordu.
Ben yine küfür oluyordum,
Bir piçin salyalarýnda

Sen giderken ben üþüyordum,
Soba üþüyordu,
Yol durmuþtu,
Sen gidiyordun,
Güneþ peþinden,
Yýldýzlar peþinden,
Pencere peþinden,
Ben kalýyordum.




Nöbetçi_Piyanist


Eþkiyalara ithafen
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.