yol düz, eðri büðrü yol daða aðrý çýkýyor ayýrdetmez karanlýk bir örtü var yolun üstünde kara geceler gibi yýldýzsýz ay yummuþ gözünü yansýsý görülmüyor lâcivert denizde
yol baþka yollara açýlýyor orda insanlar yok orda aðaçlar devriliyor habersizce kuzey ormanlarý aðlýyor aðlýyor toprak köylü yol
kaç kilometre daha aðaç devrilecek ranta hesapta kaç zengin yiyecek kaç fakiri üç kuruþu gidecek üç buçuk milyonun yanýna cep/ler aðlýyor
iþ olsun köprü kurmak üçüncü kez altýnda evler deðerinden utanacak týpký evi gibi Zeki Müren’in kaçýracak sahibini
yoll/ar kovalayacak altýn boynuz taþacak insandan ýslak köprü ayaðý betonlarýndan umulan kazanç yüzünü kapatacak deniz unutacak dalgalanmayý dümdüz kala kalacak buruþuk çarþaf gibi
kim izin verecek buna, kim verdi kim hesap soracak aðaçlar yürüyemez ki yürüyemez karný deþilen toprak heey insan desem al umudunu çýk yola
12. 2. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.