zamanýn yaþlý duraðýnda söylenir gidenlerin aðýdý yaslý kalem yazar ha bire hüzünlü destanýný kalanlarýn topunu yakasým gelir sevdadan dem vuranlarýn!
aðladýkça ummana karýþýr hatýralar buhar olup yüreðimin sýcaðýnda dökülür dallarýmdan bir zamanlar þefkatle gezindiðin çorak topraklarýma kaybolmuþ çocuklar gibi ýslanýrým bu mahur saðanakta...
kabýna sýðmaz özlem elde avuçta durmaz sevda hani iðne atsam düþmez yere gözyaþýmdan... ne zaman deðse kirpiklerime gece yeni bir güneþe öykünür gözlerim varlýðýna gebe iklimler yaratma hevesiyle...
baþka nasýl ýsýnýr yokluðundan buz kesmiþ bedenim... gözlerin girer kanýma; sýðýnacak bir suç mahalli arama telaþýyla yangýnlara körük þimdi ellerim..
bir ateþtir ki düþer elimden kadeh savrulur þarap kan kýzýlý daðýlýr hayat...
bak gör duy hisset; nasýl yanar zemheride þubat...
Özlem Tarhan Yaðcýoðlu Þubat o’nu vururken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.