ك BUS

Hayvanat bahçesinde,
Önüne atýlan bir avuç karda
Kutuplarý düþleyen ayý gibiydi umutlarým.
Devletin bölücü çocuðuydum.
Ekmeðimi, aþýmý bölmüþtüm,
Aþkýmý bölmüþtüm.
Gelenle hayatýmý bölmüþtüm.
Bundandýr hüküm giymiþtim.
Aþkýna, bakýþýna,
Bir ömür müebbetle,
Zindaný zanaatkâr ellerimin ürünü,
Havasý giremez içeri,

Azýnlýktým.
Seni sevmenin cumhuriyetinde,
Yalnýz ben varmýþtým farkýna,
Bir ben bilmiþtim beyaz göðüslerinin kadrini,
Ve dudaklarýnýn ateþ sýcaklýðýný.
Vücudunun ne denli yandýðýný,
Vataným diyordum,
Yüz sürerken ellerine,
Seni sevme eylemiydi bu,
Günahlar cebimde birikiyordu,
Bir tanrý beni kýy/asýya yargýlýyordu.

Ruhlar gördüm,
Ayaklarýndan asýlýydý,
Kelimelerin ucunda,
Tanrýnýn umuruna düþüyordum,
Mesihini saklýyordu benden,
Bir saklambaç oyununda.
Yüreðime koþuyordum en kestirme damarlardan,
Yüreðim taziye yeri sessizliðinde.
Tatsýz bir helva kuyruðunda,
Aç mülteci çocuklar bekliyordu.
Sen gidiyordun yavaþ yavaþ,
Bir kent gidiyordu ayaklarýmýn altýndan.
Görüyordum.
Kabusum hürriyet diyordu,
veriyordum.
Düþ b/itiyordu.
D/üþüyordum.
Ben ölüyordum.



Nöbetçi_Piyanist
Sosyal Medyada Paylaşın: