Bulutla yer arasý dolaþan damla iken
Þimdi toprak altýnda uyuyor musun kuzum
Rabb’imden emanettin canýmdan kopsan da sen
Lâkin çok özlüyorum duyuyor musun kuzum
Bilirim geçmeyecek sol yanýmdaki aðrým
Yokluðuna çabucak alýþtým desem yalan
Her daim kor ateþle daðlanýyorken baðrým
Gýkým çýkmýyor, gözden sel gibi aksa da kan
Bir gün isyan etmedim ansýzýn gidiþine
Hiç bir þey kaybetmedim ve de metanetimden
Ki son diye bakmadým hayatýn bitiþine
Þu anda aðlýyorsam yalnýzca hasretinden
Her an kapý çalýnýp gelecekmiþsin gibi
Odaný elletmedim camda soluk perdeler
Ýyice eskidiler renkleri uçuk gri
Daðýnýk kitaplarýn bile ayný yerdeler.
Seni anýmsatmayan ne var ki evimizde
Bastýðýn kilim bile kokunu gizliyorken
Ben nasýl unutayým, bir dar ki evimiz de
Ne yerde ne gökteyim canparem bekliyorken
Kabrine nurdan ýþýk, düþüne huzur dolsun
Yanaðýmda duran o, silinmez öpücükle
Umudum, mahþer günü yavrum yanýmda olsun
Annesine sarýlsýn yüzünde gülücükle.
7 Þubat 2014 / NÜS
Þiirime sesi ile renk katan Þirin Kelebek’e Gönülden teþekkürler...