Gölgelenmiş Çocuklar...

Sabahýn ýþýklarý, gözlerinde gün,
Pýrýltýlar iniyor usulca çocuk yerlerine,
Zor açýlýyor göz kapaklarý güne.
Zerk edilmiþ yaðlarla yumuk elleri
Ovuþturuyor yüzünü,
Hýrpalanmýþ yüreðiyle...

Sonra...
Güneþe eþlik ediyor adýmlar
Soðuk kilit tutan ellerde gün baþlýyor.
Kocaman kepenkler kaldýrýyor yüreði
Hayat okulu tamir atölyesinde...

Irgatlýk utanýyor küçük gövdesinden,
Yorgunluðu, soluk yüzünün nefesinde...
Gün ilerliyor “üç beþin” peþine
Kocaman cepli adamlar geliyor;
Küçük paralar sýkýþtýrýlýyor yumuk ellere
Hayatý kazanýrken daha bir sýkýlaþýyor küçük avuçlar,
Atatürk’le çakýþýyor gözleri,
Kalemden, tebeþirden uzak,
Umut utanýyor!
Sökük cebinin iliþiyor bir yerine, ellerine yaðlý para
UMUTLARINA PAS!
Öðreniyor geçim telaþýný,
Omuzlarýnda yük,
Ama yine de;
GÖLGELENMÝÞLÝÐÝN AZALTMASIN UMUTLARINI! ...


Çocuklar okumalý!
Çözümsüz acýdýr bu içimde derin derin duran.

Not: Yaþadýðým olaylar içimde, gözümde bir fotoðraf gibi kalýyor sanayi ortamýný görenlerimiz vardýr ve o çocuklarý her gördüðümde þanslý çocuklarý düþünce adaletsiz geliyor bana… Onlarda çocuk, onlarda þeker yiyor peki fark ne?
SUSTUM!


Sosyal Medyada Paylaşın: