Her şiir insanı ağlatırmış.

’Her þiirden sonra aðladýðýmý anýmsýyorum’..
ve aslýnda anýmsadýklarýma aðlarken
meðerse yeni yazdýklarým da
beni bir baþka aðlatýyormuþ.
ve þunu anladým ki aslýnda
her þiir insaný aðlatýrmýþ.




Duygusal ve lirik bültenlerden oluþuyordu,
dudaklarýmdan dökülen her sözcük.
Dokunaklý bir gazel gibi yayýlýyordu her dizeye
ve sanki her dize ihtilale ramak kalmýþ
isyancýlarýn göz yaþlarýyla birikiyordu.
Öyle ki dokunsam parmaklarým tutuþurdu,
Okusam yüreðim kanlanýr,
Hýçkýra hýçkýra bir nehir akardý gözlerimden..



Oysa þimdi yazdýðým her þiirde anýmsadýklarýma,
O eskiden kalma dolmuþluðuma,
O eskiden kalma yüreði kaynayan þaire,
ve de en önemlisi kurak geçen mevsimlerin
kerbela gibi sýksan suyu çýkmayan
sözcüklerine aðlýyorum bu defa da.

Diyarbakýr/2014

Sosyal Medyada Paylaşın: