aşk kimliksiz bir oyundu

I-----

bir oyun oynuyorduk seninle
ne gerilla taktiðine benziyordu
ne de çocukken oynadýðýmýz oyunlara.
öyle bir oyun ki menziline düþmeye gör
seni acýsýyla sonbaharýn ayazý gibi kurutan
fýrtýna biçer gibi suratýný darmadaðýn eden
seni bir halden baþka bir hale devþiren
kimliksiz bir aþktan
baþka ne olabilir ki bu oyunun adý.



ben kaçýyordum bu oyunda sen ise
kontur gerilla gibi kaçak takip ediyordun.
nerede görsen karabasan gibi
çöküyordun üzerime.
nutkum kesiliyordu,
nefessiz kalýyordum
çöktüðün her yerde.



II----

hayat oynanmamýþ bir kumardý
henüz seni tanýmadan önce,
týpký yeni doðan bir çocuk gibi
senin varlýðýndan habersizdi.
nerede ve ne zaman karþýlaþacaktým,
nerede ve ne zaman
senden kaçacaktým bilmiyordum.




ve derken takvim yapraklarýnýn
su akan arklarýndan düþüyordu günler sessizce
ve çok sonra bilmediðim
bir hikayenin içinde seni bulacaktým
hani keþke bulmasaydým
diyorum kendime,
hani keþke görmeseydim
diyorum kendime usulca
ya da biri bana söyleseydi
kim bilir bu yazýlan hikayeyi
deðiþtirecektim belkide.



bir süre bunun için
cebelleþsem de kendimle
ne yapsam deðiþtiremiyorum/dum
ilahi bir yazgýyý yine de.




þimdi yaþayan ölü bir ceset mi desem kendime
enkaz altýnda can çekiþen
bir adamýn ruh haline mi
benzetsem kendimi
yoksa kendi kendine konuþan
þizofren bir hasta
olduðumu mu söylesem
ne desem bilmiyorum
ne desem içinden çýkamýyorum.
yani týkandýðým ve bitap düþtüðüm yerdeyim.


diyarbakýr/ocak 2014
Sosyal Medyada Paylaşın: