kýrlangýçlar ne zaman öðrenecek camlarý
çarpa çarpa ölüyoruz
zaman vururken heybesine mevsimleri
yapraklar gitti sürüklene sürüklene
sonra fasýl fasýl aðýtlarla göçmen kuþlar
faydasý yok
sen hiç görmedin
ben hep bir uçurum kuþuydum baba
hangi çiçeðe konsam üþürdü mevsimler
yaðmur asýl þimdi gelecek gözlerimden
hüzün kokacak sokaklar
dalgalar yalayacak kýyýlarýmý
içime içime yaðacak sepken
benle üþüyecek sahipsiz kediler
kimse çýðlýk sanmayacak sesimi
uyurken þehir
bekçiler, nöbetçiler
rüzgârýn ýslýðý dalarken sokaklara
dolanýrken acýlar yüreðime
yelesine tutunup bir yýlkýnýn
doðduðum daðlara gitmek gerek belki
üþüdükçe bir türkü bulurum sýðýnacak
belki de bir dað çiçeði aþýlarým içime
hüzün sokarken can damarýmdan
aðrýlarýmdan öper mi ki dað kuþlarý
umudun tohumu çimlenir mi ki kuytularýmda
bir bakmýþsýn tutunmuþ uçurtmalarým gökyüzüne
bakmayýn bir yaðmur gibi yaðdýðýma
nârýnda yakýlmýþ bir türkü gibiyim aslýnda
yaralarýmda anne yakýsý
burnumda özleminin kokusu
gelsem diyorum…
varsýl bir ayetin sýcaklýðý düþse yüreðine
efsun kokan elerinden öpebilir miyim anne
isyan üþümekse
illâki üþürüm ben
sen gözlerini üstüme kapatma anne
Þubat/2014/Antalya
Sýtký Özkaya