sana söylenecek ne çok þeylerim vardý
kucaðýmda uyuttuðum bez bebeðime
söylediðim ninnilerim gibi yarým kaldý
anlýk mutluluklarým vardý
aðustos böceklerinin seslerinden çaldýðým
ve anlýk gülüþlerim vardý
güllerin renginden ödünç aldýðým
hepsini, hepsini baharýn kucaðýnda
cemrelerin arasýnda, sana saklamýþtým
sana söylenecek ne çok þeylerim vardý
hepsi, hepsi benim gibi yarým kaldý...
tütün rengi gözlerini
çýkardým yürek tabakamýn zulasýndan
iþtahla çekiyorum içime
kâh çakýr oluyor, kâh haki bakýþlarýn
daraðacýnda çarpýþýyor bir çift elayla...
uçurumun eþiðinde sözcüklerim
ölmeye amade
fakat sen celladý olma söyleyeceklerimin
ne olur sus, konuþma
býrak gözlerimiz seviþsin...
hayat bir nehir olsun çaðlasýn
o nehirde yýkanalým ilk ve son defa
yok, gözlerime bakma öyle nefti
zira, ayný nehirde yýkanýlmaz iki defa...
’Ayný nehirde iki defa yýkanýlmaz’ Herakleitos
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.