bir ýþýk kýrýlmasýydý gözlerin karanlýða açýlan
ve sözlerin sonsuz kere sonsuzluðu çaðýran…
yataðýmýn kenarýna iliþtirilmiþ siyah papatyalar
kuþ tüyü yastýðýmda kuþlarýn ölüm izleri
tabirsiz bir rüyadan uyanamamak hayata
ve yitik ezgilerin saðýr dilleri…
þimdi ben hangi dilden seslensem sana
yavan ve de yalan olur suskunluðun yanýnda
bir ölüyü diriltme çabam beyhude biliyorum
biliyorum keskin býçak aðzý bu kavga
heder’an…
sonu baþa sarýp her defasýnda
umudu aþýlamak çorak tarlaya
ve hayat öpücüðü kondurmak
masada öylece cansýz yatan kadavraya…
çok sevince insan
iþte böyle mucizelere inanýyor
direniyor belki de hayatýn zulmüne
bu inançla…
kaç asýrlýk bir göçün intikamý var kanatlarýnda
bu heybetli süzülüþün semaya
bu vakur çalýmýn
bu maðrur, eðilmez baþýn
hangi efsanenin ayak izleri ?
anlatsana!
ya da yok
sen sus yine
bu uraðan fýrtýna dinecek elbet
ve yangýnlar çýkacak
kýyametin koptuðu o an
yanacak
þizofren bir aþka yazýlan tüm mektuplar!
varsýn benim de adým meczuba çýksýn
ne farkeder
senden kalan kül
benden kalan kül olduktan sonra
en fazla bir öykü daha
iþte böyle yaralý biter…
Sev_tap
www.youtube.com/watch?v=2ybcRy9ciNc
þimdi/zamanýn durduðu an..