aklýn tembihinde
aþkýn uzaklýðý müebbet
erimeye baþlýyor
varlýðýn delilsizliði.
daðýlýyor efsunlar
her biri hasret sersemliði
hal hatýr sormaz gibi dolanýyor
eski zaman hüzünleri
en yükseðe çýkýyor ruhun vardiyalarý
ama hücre gelgitleri acemi
belli ki
damarlarýnda gezinen düþlerin dileði
haykýrýr gibi ayarlýyor ertesileri
iç geçirmeyle kucaklaþýyor benliðin evreleri
ve sonlara tutunuyor yedekli gün ýþýklarý
özlemek ise kýl payý..
yoruldu vakit.
aklým sen de
yarýnýn sihri yok
....