sen geldiðinde ben
her gece derinlerime düþler açýyorum
düþler ki karanlýk rüyalarda
en mavilerle güler gözlerime
bilsen ölüm yokluðun diðer adý
sonsuz yolculukta
dilimi çözen iklimin ensesinde fena seviyorum
ne bahtiyar esiyor hayaline oturduðum bahçe
her dem güneþi deviren eskilere salarken kendimi
sýr’lý rüzgar oluyorum gözlerinin naðmelerinde
kapanan perdelerde öldüðümü kim söylemiþ nefesine
bu zifir bir uykunun ayýbý dallanan saatlere
haykýr kendimi içindeki bene
arkada kalmýþ gizlerin büyüsünde fýsýldýyor aynalar
yýllarý katýk yapan çehre attýðýnda dudaklarýný tenime
tülleniyor sokaklar bin zahmetle ýþýða
gýptayla seyrediyorum içimdeki zümrütü
her hamlen dokunuþlarýn olsun yüreðime
ki;su üþürken uyut beni tebessümünde
sokaklarýma saksýlarýný ver
topraðým ellerin koksun
sen geldiðinde ben
mutluluðun resmini çiziyorum
en maviler gülüyor derinlerime
kurul üyeleri olmak üzere sayfamda þiirime konuk olan þiir dostlarýna teþekkürlerimle
saygýlar