Ölümleri kaçýrdým geceden Þimdi bedenim yaþayan bir çýðlýk...
Gündüzleri katlediyorum kabuslarla, Boðuyor atmosferi nefes alýp veriþim. Kireç tutmuþ gözyaþlarým Üþütüyor yalnýzlýðýndan geceyi. Ne kadar kaçmak isterse istesin Kaný çekiliyor damarlarýndan, Hafif mavimsi yüzü kararýyor iyice.
Yalvarýyor,yakarýyor ama nafile... Betonarme sözlerim kamçýlýyor yalnýzlýðýný Sonra yýldýzlardan medet umuyor. Sanki ölümleri kaçýrýrken Yýldýzlarý da peþimden sürüklediðimi Unutmuþcasýna...
Sersefil ve periþan býrakýyorum... Ayýn mülteci yalnýzlýðý yetmiyormuþ gibi Savaþ açmaya kalkýþýyor bir de. Yorgun düþüyor her hamlede bedeni, Ve yýðýlýyor dizlerinin üstüne ýstýrapla. Müebbet uykuya yumuyor gözlerini, Gece.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karanfilyürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.