UMUT

Pencerelerimi yokluyor,
Habersiz gelen rüzgarlar.
Arþýn kubbesine çýkýyor,
Bir buse konduruyor göðe kuþlar.

Toz pembe hayaller kuruyor takvim
Bir "ah" kopartýyor en derinden
Zamansýzlýða yüz tutmuþ duvarlar.

Gökyüzünün kýrýk dökük baðrýndan,
Acý acý gülümsüyor bulutlar.
Yüreði sancýlý yýldýzlar aydýnlatýyor,
Ay’ýn yoksulluðunda geceyi.

Vakit gece...
Ve acýmasýz bir soðuk dolaþýyor etrafta.

Üþüdükçe üþüyorum,
Üþüdükçe dua ediyorum.
Dualarýmý örtüyorum üstüme.
Biraz olsun aydýnlanýyor yüreðim
Allah nidalarýyla dolduruyorum avuçlarýmý.

Soframdaki tuzun biberi olmasa da
Ben yine üzülmüyorum.
Her zaman ki gibi
Bir ölçek umut aþýlýyorum kendime.
Sonra yalnýzlýða inat,
Bir tebessüm uðruyor cümlesiz dudaklarýma.

Gökkuþaðý rengi hayallere kucak açýyorum;
Sarýsýný bana içten bir gülümseme gönderen güneþ,
Kýrmýzýsýný da beni ona götürecek
Sihirli bir halý hayal ediyorum.

"O" dediðim kim bilmiyorum
Zaman bana onu getirdiðinde
Kalbimin onu tanýyacaðýný umut ediyorum.




Sosyal Medyada Paylaşın: