Dalgýným yine. Neden düþünüyorsam geçmiþi Ömrümün hazaný olan, þu son vakitlerimde, Ben. Ben üzgün, üzgün düþünürken, Bazen býrak düþünme diyor, içimden gelen bir ses bana. Fakat olmuyor! Olmuyor’ da , düþünmeye devam ediyorum yine.
Kaderime, aðlamak geliyor içimden, Düþündükçe. Ve boþ ver diyorum, diþlerimi sýkmýþ, kendi kendime. Daha sonra! Kalkýyorum yerimden, baþlýyorum bir aþaðý bir yukarý dolaþmaya Yine de, atamýyorum içimdekileri. Ve sonra, Ýki damla göz yaþýnýn, varlýðýný hissediyorum yüzlerimde.
Ben geçmiþte, Kadere’ mi, boyun eðmedim, Söz verip de, sözünü yerine getirmeyenleri’imi görmedim, Neler gördüm neler, hayalini kurduðum geçmiþteki günlerimde. Vay be, kahpe dünya, Sen neymiþiþsin meðer sen, Boynumu büktün hazaný bile, doðru dürüst yaþatmadýn bana Benim þu hazan günlerimde.
28 Ocak 2014 Ahmet Yüksel Þanlýer Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.