ÇÜNKÜ SEN YOKSUN......

yokluðunda anladým
mülteci yolculukmuþ senin sevdan

yüzüme doðan güneþ
doðduðu yerden batýyor
bir kumarbazýn zar atýþý gibi
ikimizin de kaybettiði bir final bizim ayrýlýðýmýz

gerekçesiz tükeniþlerle
yanýtsýz kalan sorularla
kapý aralýðýndan bakýyorum senden arda kalanlara

blöf de olsa
her karta rest çekiyorum
ruhum hüzün rolanslarýn da

pey’lerin tükendiði gibi
gýdým gýdým tüketiyor beni hayat

kazanmanýn sabrýyla beklerken tükeniyor ömrüm

uzanýyorum çocuksu bir düþle
ellerimle göklerde
seni kazanmanýn
seni sevmenin coþkusunu
bir tek kendimle yaþýyorum yokluðunda

acýtýyor içimi kaybediþler
yabancý eller dokundukça yaðmalanýyor yüreðim

umut et diyorum
nafile
kabuk baðlamýþ yaralarým bile kanýyor
arda kalan
yani senden kalan bir tutam sevgi oluyor

iyi ki yüreðimde saklý bir bahçem var
diyor
giriyorum iceri
eyvaaah yoksun diye
hazan düþmüþ
sitem bile edemiyorum yorgunum
biçareyim

son kez diyorum Tanrým son kez
onunla geçen mevsimlerdeki anýlara
þartsýz
koþulsuz sürüklenmek istiyorum

gönlümün yosunlarla örtülmüþ yaralarýmý bir kez daha sarýyorum
yaþamýn denen labirentten ilerliyorum
hayaline son defa yüz sürüyor külünü dalgalara soruyorum

aþk diye sahile vuranlarý topluyor
yüreðimin öte yakasýna
biriktirdiðim hüzünlerle gidiyorum
çünkü yoksun sen...



Peri feride ÖZBÝLGE



Sosyal Medyada Paylaşın: