Hüzün vurdu düþlerimi, yer gök tüy.
Mavi iken, kýzýl oldu asuman.
Aðlama hiç masum gibi, haydi tüy.
Yýkýldý hep, hayallerim toz duman.
Damar yok mu, kýzarmaz mý hiç bu yüz?
Gusül lazým elli beþ kez, hatta yüz!
Kir tutmazmýþ akan sular, dal da yüz.
Bil ki koruk, üzüm olmaz her zaman.
Siyah saçlar, göstermiyor bende yaþ.
Gözlerimden hiç tükenmez, akar yaþ.
Kýzar isem, senin iþin bil ki yaþ!
Ýþte o an, deme bana el aman!
Padiþahýn fermanýnda olmaz ek.
Sahte aþkýn tohumunu ýslak ek.
Yoldaþýný usanýnca yolda ek.
Madem hüsran, yazýlmalý o roman.
Baharlarda renkler akar; al, mor, kýr.
Papatyayý, gelinciði bekler kýr.
Cennet bir düþ, cehenneme odun kýr.
Þeddad olup Ýrem deme, bu orman.
Suskun der ki; gezme orda, yüksek yar.
Kararsýzdan, þüpheciden olmaz yar.
Musa gibi vur asaný, deniz yar.
Köpük köpük hüzünlere, çal keman!