gün doðarken yazarým þiirlerimi kokusu duyulmadan fýrýndan ekmeðin gök aðaranda kar beyazý çið düþerken güller üstüne daha doðarken ümitler
dalýnda pembe çiçekler açarken aðaçlarýn yola koyulmadan iþçiler kahvaltý etmeden memurlar çaydanlýklar fokurdamadan insana doymadan yollar
açýlmadan evlerin perdeleri camlar ýþýmadan güneþle aðlama sesleri duyulmadan çocuklarýn daha okul yoluna çýkmadan boyundan aðýr çantalarý sýrtlanýp
öyle bir duyuþtur ki ezandan sonra kalemi kâðýdý alýrým elime mektup yazar gibi sevgilime sevgiyle gezinirim beyaz sayfada bir türkü söyler gibi
umut veren gözlerin girer dizelere evimin dirliði düzeni, çocuklar derken düþünürüm ülkemi ince sýzýlar sarar her yanýmý ince güzel düþler, umutlu yarýnlar
kapýlma derim umutsuzluða güç alýrým insan yanýmdan, ellerimden büyütürüm her gün daha fazla daha çok açarým penceremde her mevsim açan sardunyalardan
24. 01. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.