MAVi

bir öðle sonrasý

güneþ vuruyordu evlerin beyaz duvarlarýna
ve
mavi çerçeveli pencerelerine doðru
pencerelerdeki çicekler kýrmýzý, sarý ve pembe açmýþtý

aþaðýya doðru uzanan döþeme bir cadde de
sahipsiz bir köpek topallýyarak gidiyordu
duvarý çatlak bir evin önünde
küçük bahçedeki ihtiyar kadýna iki turist birþeyler soruyordu

denizin üzerini yalayarak gelen ýlýk rüzgar
hafif hafif yüzüme vururken
sigaramýn dumaný da alýp götürüyordu

birden bir rüya içindeyim
bir kuþ oldum ve esen rüzgarla kayýyorum
bir o yana
bir bu yana
mavi denizin üstünde

birden yüzyýllar gerisine gidiyor zaman
beki daha fazla belki daha az
büyük gemiler ordular indiriyor
içim sýkýþýyor
her yer savaþ ve kan
bana dokunmuyor bir sey

ne mavi deniz
ne gökyüzü
ne de kýrmýzý sarý pembe çiçekler
bana bir þey söyleyen yok

küçük bir çocuðun omuzuma dokunduðunda
annesi „özür dilerim bey“ deyince
anlýyorum....
çýkýyorum dalmýþlýðýmdan
ýlýk rüzgar esiyor daha

hafif hafif...
Sosyal Medyada Paylaşın: