Hangi savaþtan çýksam
biraz yenik, eksik çokça.
kýrýntýlar kalýyor sade elde avuçta...
Yoldan çýkmýþ zemberek;
baþýboþ ilerliyor zaman
netameli sancýlara....
Ne zaman sýðýnsam gökyüzüne
bir saðanak baþlatýr bulut
kederli gözlerimde..
Yankýsýný duyarým bilmediðim seslerin
içimin dehlizlerinde...
Hangi kýyýya vursa düþlerim
karaya oturur yüzümdeki tebessüm
Çalkantýlar ikram olunur
Ýkrah eder bedenim
martýlarýn telaþýndan...
Ne vakit düþsen aklýma;
gelincikler kanar ardýmda
Yaðmalanýr sýnýr boylarým
Yýkýlýr kumdan kaleler;
çocuklar aðlaþýr sokaklarýmda...
Hangi denize iliþse gözlerim
Vurgun yer mavi
Dalgasýnda kýrýlýr koca bir ömür
Bir ömür dipten çürür..
Asýrlýk sancýlarla oynaþýr ruhum
sarýlýrken lekeli kefenlere...
Aslýný kaybettim yar;
g ö m b e n i s u r e t i n e !
Özlem Tarhan Yaðcýoðlu
On beþ/ocak/iki bin on dört
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf