UY/ANIŞ GÖNÜLE VARIŞTIR

Beni seninle ayný zaman diliminde basmýþlar.
Atomlarýmýz moleküllere bölünmüþ seviþiyordu,
Aynada bizi izliyorduk biz,
Gölgemiz yansýyordu sývasý dökük duvara,
Çýðlýklarla öldürüyorduk eski aþklarýmýzý,
Ben göðsünde asýyordum ipleri,
Sen taburesinin önünde bekliyordun hazýrda,
Ölü gözlere bakýyorduk beraber,
Her yer aþk ölüsü oluyordu,
Kýsýk sesle okuyorduk selalarýný,
Kimseler duymasýn diye,
Çýðlýklar ardý ardýna koþuyordu,
Bir sese yetiþmeye,
Polis telsizlerinden anons geçiyordu aþkýmýz,
Yarý beline kadar çýplak vaziyette.
Bir istasyonda bulmuþlar bizi,
Uygunsuz vaziyette.

Sonra sen oluyordum, ince bir siluette,
Biraz ellerin, biraz gözlerin, biraz sen,
Büyüteçle büyütüyordum aþkýmý,
Mizahý yok bunun biliyorsun,
Senin sevmenin þakasý,
Yoktu biliyordum.
Sigara molasý akabiydi,
Ciðerlerim fýrsatý sende bildi.
Þiirlerin ardýna gizlenen bir ünlem gibi,
Yada ardýna atýlan bir ünlem gibi,
Kalbine girmeyi bekledim,
Andý
Seni andýkça andý.
Yitirdi geçmiþini yüreðim,
Sahipsiz mezarlarda.
Bir vardiyasýnda yine gecenin,
Parça geliyordu her þey.
Asmalarýn son üzümleriydi,
Mevsimin belki dünyanýn son üzümü,
Þaraba niyeti yok.
Düeti kaçak tütüne kalmýþ,
Baþ eder mi bilinmez.



Nöbetçi_Piyanist

Sosyal Medyada Paylaşın: