nedense hep bende saklandým arka gözüm sende kaldý açýktaydým ayan beyan istesem yol açardý annem babam sinirli baksa da yüzüme tutturamazdý bir dikiþ bana çalýþsa makinalar belki çözülürdüm
yine masallarla uyuturdu annem kendi düþlerini bana satarak eteðinde döndürerek babamý masasýnda oturtarak bir yanda göz kýrpardý hayat çöplük arasýndan boy atarak dururduk elimizde çýplak sevdamýz gülümserdi, tekme atarken bir yandan öyle bir hýz yapardý ki zaman ayan beyan
bir ölü gibi sýrýtýr kalýrdý düþlerimiz kovalayan fýrtýnanýn önünde düðün dernekler olurdu birileri birilerini tartaklar, döverdi eski selvi kavaklarýn yerinde yeller eserdi futbol oynayan gençliðin kalýrdý toz bulutu ardýnda
gülemezdik öyle eskisi gibi kýrýlýrdýk kýrk yerinden gerçeðin yola serilirdi pembe düþlerimiz ölürdük olmazdý gömenimiz hazaný yanardýk neden birlikte çay piþirmediðimize gözgöze, bir ocaðýn baþýnda nasýl bozuk para gibi harcadýk bu güzel aþký sorardýk ayan beyan
yanýt alamazdýk çok zordu geçmiþten geri dönmek hayal meyal!
12. 2. 2014 / Nazik Gülünay
Sevgili küsss’n Falan ile filân’ýn hikâyesi þiirinden ilhamla yazdým ama öyküm gerçek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.