bakýþlarýn kaldý bende buzküreyi delip geçen çöplük belgeler imzalanýrken saray gibi odalarda ýþýklar uzak tutulurken düþlerimizden gözü örtülürken verimser topraðýn günlerimiz çalýnýrken görülmez tuzaklarla
yükselirken dev gökdelenler para kaynarken kum kum kimilerinde yükselirken ol tepeleri annesinin koynundan ç’alýnýrken bebeler umarsýz bir vinç ters yüz ederken yaþamý ve ölüm, keskin diþlerini geçirirken düþlerimize yoktun; bakýþlarýn vardý, dünyayý yaþanýr eden
tümüyle donmuþken sureti güzelliklerin buz sarkýtlar inerken davalar görülmeden gireceðimiz kapýnýn üstünden durup kalýyorken olduðumuz yerde suç bir sahipsiz hayvan gibi dolaþýrken çevremizde ararken karanlýk merdiven altlarýnda elini kolunu sallayarak gezerken suçlular
gülüþün kaldý bende beyaz bir zambak kýþýn baharým oldu bin bir ýþýk ileten gözlerin yaþam direncim oldu sisli gecelerimde bir uçtan bir uca ýþýdý gökyüzü alýp indirdim pencereme yýldýzlandý bütün çiçekler
nedense bir boþluk kaldý içimde hukuk yaþýyor mu diye sordum yere düþtüðünde ay!
14. 2. 2004 / 11. 1. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.