Neþterlenmiþ ruhuma ölüm giydirdim Alyâ
Tüm çocuklar göçerken rahmimden
Adý konmamýþ ýslak bir þehirden düþtüm
Vuslatýmda gizlenen bir annenin avuçlarýna.
Sonrasý
Ellerimi parçalayan bir acý sýzdý parmak ucuma
Bir þahadet sonramýn duâsý dilimden uçarak.
Anka’nýn kanatlarýna sakladým çaresizliðimi
Parçalanmýþ küflü yollarý aþarak.
—Kimsesizliðimin göbek baðýndan tutundum Alyâ —
I
Semâhýn iniltili sabahýnda bir ölü baðýþladým geceye
Gölgesi mavi mavi aðlayan
Esrik bir dilin harflerinde takýlý kaldým.
Sen söylemiþtin de inananmamýþtým Alyâ
Aþk gittiðinde musalla uyurmuþ her li(n)san –ebedi-
Dinmeyen bir acýya tuz olurmuþ yollar
Her hasret yüreðe deðdiðinde
Eski bir kýþ sabahý aklýma düþtüðünde
Ö ð r e n d i m
Alyâ
Bu kentimden son gidiþ.
II
Ecelsiz inlemeler sýzlarken dilimin altýnda
Merhametsiz bir kulun g/azabýný çekiyorum
Kýyamet kopuyor kulaklarýmýn saðýr kaldýðý boþluklarda
Kederimin hüznüne son kez soyunuruyorum –çýrýlçýplak-
Göðüs ucumdan baþlayarak ölmeye.
III
Ellerimin kurak kesildiði mevsimlerde
Ü þ ü y o r u m
Yokluðun çentik atýyor bakýþlarýmýn kör rengine.
Aylak bir türkünün ortasýndan baþlýyorum
Adýný sayýklamaya
Daha dün kulaðýmýn arkasýnda yankýlan sesin
Dudaðýmýn ýslak uçurumundan düþmüþ
Meðerse.
Musallada çýðlýk çýðlýða haykýrýyorum
Yarýnlara gebe kalan bir ecelin can alýcý sesiyle.
IV
Kulaðýma adým daha okunmamýþken
Vuslat haram kýlýnýyor boynuma.
Genzime biriktirdiðim aþk sancýlarýný yutkunurken
Çýðlýklarýmla sersemleþtirdiðim daðlardan
Helallik istiyorum.
Üþüdüðüm mevsimler kýrsýn sesimi.
Mezarýn üþüten sessizliðine baðlarken saçlarýmý
Gecenin nûn bakýþlý rüzgârýna býrakýyorum kendimi.
Alyâ
Bir annenin merhameti kadar senden süre istiyorum.
Zaten
Tanrý uzaktan sallýyor tahta beþiði / ha öldü(m) – ha ölecek!