Bilmediðim çok þey var bu hayatta ... Öðrenmeye ömrümün yetmeyeceði çok þey iþte ... En çok zamanýn neleri getireceðini veya benden neleri götüreceðini bilmiyorum ... Koþulsuz kalbimi adadýðým kiþilerin zamansýz gidiþine anlam veremiyorum mesela ve ayný zamansýzlýkla geri dönüþlerine ... Zamanýn benden götürdüðü kiþileri neden yine zaman getiriyordu bana ? Bilinmezlikleri kaldýrmýyordu ki artýk kafam ... Zamansýz gidiþler ..! Sebepsiz bitiþler ..! Boþu boþuna tüketilen ömürler ..! Neden hepsini ben yaþýyordum ? Neden bu çaresizliklerde yitip giden hep ben oluyordum ? Tam toparlandým derken neden tekrar ateþe itiliyordum ? Kafamda dönüp dolaþan þu sorulara hiç cevap bulamadým .. Yapabildiðim tek þey olanada olmayanada hep EYVALLAH diyebilmek oldu ... Bugünde söylüyorum iþte; herþeye, herkese kocaman bir EYVALLAH ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanuludag Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.