Kimsesizliðin, yalnýzlýðýn gölgesindeydim ve güneþe muhtaçtým.. Etrafýmda onlarca insan varken, içinde bulunduðum büyük bir yalnýzlýkta çýktýn karþýma ve güneþim oldun.. Hayatýmýn merkezine, odak noktasýna yani kalbime giriverdin izinsizce ve sevdim seni.. Hiç þikayetçi olmadým biliyor musun ? Gerçek sahibi SENmiþsin gibi geldi .. Senin orada kalmaný istedim ve büyütmeye baþladým sol yanýmda seni .. Kalbimde öyle büyük bir boþluk vardý ki, bu boþluðu sadece SEN doldurmaya yettin ve ben seninle yenilendim.. Kimseye yer kalmadý o koca kalpte .. Yalnýz senin için atar oldu kalbim ve yalnýz senin için yaþar oldum.. Sanki hayatýmda öncedende varmýþsýn gibi senin yokluðunu düþünemez hâle geldim.. Ýçim, dýþým hep SEN oldun.. Bu ne kadar iyi bilmiyorum .. Bu kadar sana baðlý olmam ne denli iyi bilmiyorum.. Ama her þeye raðmen SENÝ ÇOK SEVÝYORUM..
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanuludag Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.