Sevgili

Aþkla dolu bir insaný nasýl yok ettin böyle ?
Ne çok sevmiþtim bir bilsen
Her an’ýmý seni düþünerek geçirirdim bir zamanlar
Sebepsiz gidiþin bitiþim olmuþtu yâr
Günler geçiyordu ömrümden ama ben hep yerimde sayýyordum
Zaman her þeyi önüne alýp götürüyordu da, seni götürmedi bir türlü benden
Unutmak istedim, beceremedim
Vazgeçmek istedim, yapamadým
Ýçimdeki umutla hep bekledim
Günler aylarý kovaladý, aylar yýllarý
Döndün SEN geri ama yaralý yüreðimden çoktan taburcu edilmiþtin sevgili
Eski heyecanýmý göremiyorum þimdilerde
Yazdýklarýn, söylediklerin eskisi gibi deðmiyor yüreðime
Sözlerin hep yüreðimin kilitli kapýsýnda kalýyor öylece
Ve ben …
Seni kýrmamak için elinden geleni yapan ben artýk umursamýyordum kýrýlmaný
Aðzýma gelen sözleri defalarca düþünüp yazan ben artýk oluruna býrakmýþtým o sözleri
Geliþi güzel sýralýyordum kelimeleri, kýrýlmaný umursamadan
Ýçimde sana karþý sevgim kalmadý, bunu hissediyorum
Yani yine gidebilirsin, çünkü; yanýmda oluþun artýk bir þey ifade etmiyor sevgili
Bakma hâlâ sevgili dediðime; o da kendime olan saygýmdan iþte
Bir zamanlar yüreðimde sana vermiþ olduðum o yere ve yüreðimde bir zamanlar duyduðum yüceliðine saygýmdan diyorum SEVGÝLÝ diye …

Sosyal Medyada Paylaşın: