Ey yosun gözlerimin sen akan irinleri
yokluðunla
vurgun yediðim sevgili.
bakmasý ne zor deðil mi
çilem okunurken gözlerimden
sabýr ya sabýr
binlerce kez kaderime
Yeni yetmeden farksýz fikirlerim
sýrnaþýk bir bitki gibi kök salmýþtý yüreðime
nezdinde hazýr olda beklerdi düþlerim
birer birer dökülürken avuçlarýna
aþka dair hislerim
söyle be iki gözüm, sen benden ne istedin
Kirpiklerim örterken irislerimi
yarasalar tünerdi zifirilerime
siyah perdeleri çekerdim güneþime
Vallahi korkularýmýn dizleri titrerdi
sanýnca geleni ecel vakti
Ve neticede
hiç ummadýðým bir mucize
susta dururken tüm benliðim sevide
Bir ýþýktý belirdi ufuktan
sanki sýrf benim için açmýþtý
çöl çiçekleri
Oysaki her dem sunaðýna adakken caným
Ýskemleye, sadece tek vuruþtu
ellerinde ölümüm.
Gözlerim hala yemyeþil
Tenim ölü renginden uzak, sýmsýcak
diyorum ki...
sana inat yaþamak
geç de olsa anladým kurduðun büyük tuzak
Adam! Bu hiç yakýþmadý sana
ne sana ne de endamýna
kendini sevdirip sevdirip
bencil biri gibi ýzdýrapsýzca kaçmak...
2010 / NÜS