ACIYLA YOĞURMUŞLAR BENİ...

Acýyla yoðurmuþlar beni.
Gözyaþý akýtmýþlar mayama.
Gecenin bir yarýsý uyurken bu þehir,
Açmýþým kahrolasý gözlerimi.
Korku dolu bir çocukluðum geçti.
Düþe kalka büyüdüm iþte.
Kimse yoktu düþtüðümde yanýmda.
Kalktýðýmda kaçmýþtý herkes.
Bilmiyorum!
Hangi günahýn bedelidir bu.
Bana mý yazýldý bütün günahlar
Yoksa kýyamet mi koptu habersiz.
Bu nasýl bir fýrtýna ki
Öncesinde yoktu sessizlik.
Yasak olan her þeyi sevdi yüreðim.
Seni sevdi ilk baþta.
Tütünü sevdi.
Bir gece yarýsý sokaklarda
Hýçkýra hýçkýra susmayý sevdi.
Sevmezdim hiç durmadan konuþanlarý
Ben kalemimle anlatýrdým her þeyi.
Bittiði zaman kalemin mürekkebi.
Gözlerim girerdi devreye.
Gözlerim anlatýrdý her þeyi.
Bir savaþýn ortasýndayým þimdi.
Kurþun yaðýyor gökten.
Kimdir savaþanlar daha bilmeden.
Ölüme gebe kalmýþ hislerim.
Nereye kaçsam yakalayacaklar beni.
Kurtuluþum yok biliyorum.
Oysa yaþayacak çok þey var.
Bölüþmeden ekmeðimi daha.
Sevmeden birini.
Bir defa olsun gülmeden.
Öldürecekler beni.
Ve kapandýðýnda gözlerim.
Bitecek dünyanýn çilesi.
Sosyal Medyada Paylaşın: